განგაში, მანქანაზე გარე ზემოქმედება ფიქსირდება შოკის სენსორის გამოყენებით და ინფორმაცია დროულად გადაეცემა მფლობელს. საავტომობილო სენსორები შეიძლება განსხვავდებოდეს ფიზიკური პრინციპით, მაგრამ მათი მუშაობის ალგორითმი თითქმის იგივეა: როდესაც მანქანაზე გავლენას ახდენს, ისინი ციფრულ ან ანალოგურ სიგნალს აგზავნიან სისტემაში.
შოკის სენსორის დადგმის შესახებ მრავალი მოსაზრება არსებობს. უფრო მეტიც, ისინი რადიკალურად განსხვავდებიან ერთმანეთისგან. ზოგიერთი ექსპერტის აზრით, მოწყობილობა უნდა იყოს დამონტაჟებული ლითონის სხეულის ნაწილებზე, ძლიერი და ხისტი მიმაგრებით ავტომობილების ზედაპირზე. ამ თვალსაზრისს აქვს ერთი ძალიან მნიშვნელოვანი ნაკლი: რკინა ანებივრებს რყევების ამპლიტუდას, ამიტომ სენსორის მუშაობა შეიძლება ცუდად იყოს ეფექტური. თუ მოწყობილობის პარამეტრებში დააყენებთ მაქსიმალურ მგრძნობელობას, მაღვიძარამ რაიმე მიზეზით შეიძლება დაიწყოს მუშაობა და სხვებთან კონფლიქტი გამოიწვიოს.
მათი ხელოსნების სხვა ოსტატები გირჩევენ სენსორი გაატარონ გაყვანილობის საჭურველზე, გამოიყენონ პლასტმასის სამაგრები, როგორც შესაკრავი.
სხვა კომპანიები აყენებენ სენსორებს მანქანის ცენტრში და ხსნიან, რომ ეს არის ყველაზე შესაფერისი ადგილი სენსორისთვის. აქ მოწყობილობა უზრუნველყოფს იგივე მგრძნობელობას მანქანის კორპუსის სხვადასხვა ნაწილზე ზემოქმედების მიმართ. ამ შემთხვევაში, სენსორი კარგად უნდა იყოს დაფიქსირებული, რათა თავიდან აიცილოთ ცრუ სიგნალიზაცია.
ბოლო დროს მთავარ განგაშის ელექტრონულ დაფაზე დამონტაჟდა მოწყობილობები. ეს გამოსავალი ძალიან ეკონომიურია, მაგრამ ზიანს აყენებს სენსორის მუშაობას, რადგან მანქანაში ადგილის პოვნა თითქმის შეუძლებელია ასეთი დაფის დასაყენებლად: მან უნდა უზრუნველყოს გარე გავლენის ოპტიმალური მგრძნობელობა და ამავდროულად გამტაცებლებისთვის წვდომა რთულია.
საბოლოო ჯამში, სენსორის სწორად განლაგება განისაზღვრება მისი გარე რეაგირების სტაბილურობითა და სიზუსტით, აგრეთვე ცრუ განგაშის არარსებობით ზედმეტი ან მცირე გავლენის ქვეშ, მაგალითად, ქარის ან ძლიერი ხმის ეფექტების გამო სატვირთო მანქანის გასწვრივ ხმამაღალი გამონაბოლქვით.
